Fait d’être dégagé d’une règle établie ; permission accordée, par faveur.
خود را از یک قاعده وضعشده رهاکردن؛ اجازه دادهشده
[با لطف در حق کسی].
Soustraire quelqu’un à une obligation.
کسی را از انجام وظیفهای خلعکردن.